Περιτονίτιδα

Περιτονίτιδα είναι ο ιατρικός όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τον έντονο πόνο που προκαλεί ο ερεθισμός της εσωτερικής επένδυσης της κοιλιάς (περιτόναιο). Ο ερεθισμός αυτός μπορεί να οφείλεται, μεταξύ άλλων, σε φλεγμονή ή μόλυνση ενδοκοιλιακού σπλάχνου ή σε παρουσία μολυσμένου υγρού, εντερικού περιεχομένου ή αίματος μέσα στην περιτοναϊκή κοιλότητα. Καταστάσεις που μπορεί να οδηγήσουν σε μια τέτοια εικόνα περιλαμβάνουν:

• ρήξη (διάτρηση) ενδοκοιλιακού σπλάχνου, για παράδειγμα του εντέρου, της χοληδόχου κύστης ή του στομάχου σε έδαφος γαστρικού έλκους,
• μόλυνση λόγω σκωληκοειδίτιδας, εκκολπωματίτιδας, μετά από περιτοναϊκή κάθαρση, ή αυτόματη μόλυνση ενδοκοιλιακού υγρού που οφείλεται σε κίρρωση ήπατος (ασκίτη)
• διαφυγή πεπτικών υγρών λόγω παγκρεατίτιδας
• ενδοκοιλιακή αιμορραγία από μια κύστη της ωοθήκης μέσα στην κοιλιακή κοιλότητα, από ρήξη εξωμήτριου κύησης, από τραυματική κάκωση του ήπατος ή του σπλήνα, ή από ρήξη ανευρύσματος της κοιλιακής αορτής
• κακή αιμάτωση (ισχαιμία) του εντέρου

Πρόκειται για επείγουσα κατάσταση (οξεία κοιλία) η οποία απαιτεί άμεση αντιμετώπιση, διότι μπορεί να εξελιχθεί σε θανατηφόρα γενικευμένη λοίμωξη.

Συμπτώματα

Το βασικό σύμπτωμα είναι ο οξύς, έντονος πόνος που επιδεινώνεται με την κίνηση. Η περιτονίτιδα μπορεί ακόμα να συνοδεύεται από πυρετό, γενικό αίσθημα κακουχίας, κοιλιακή διόγκωση, ναυτία και έμετο, έντονο αίσθημα δίψας και μείωση της διούρησης.

Διάγνωση

Κατά την επίσκεψή σας στο ιατρείο, ο χειρουργός θα πάρει ένα λεπτομερές ιστορικό των συμπτωμάτων σας και θα εξετάσει την περιοχή της κοιλιάς για να θέσει τη διάγνωση και να εντοπίσει τις πιθανές αιτίες περιτονίτιδας. Ο περαιτέρω εργαστηριακός έλεγχος προκειμένου να επιβεβαιωθεί η αρχική διάγνωση και να αποκλειστούν άλλα ενδεχόμενα αίτια της κλινική σας εικόνας μπορεί να περιλαμβάνει εξέταση ούρων, τεστ κυήσεως στις γυναίκες, αιματολογικές εξετάσεις, απλή ακτινογραφία, υπερηχογράφημα, αξονική ή μαγνητική τομογραφία.

Θεραπευτικές επιλογές

Η θεραπεία της περιτονίτιδας εξαρτάται από την αιτία που την προκάλεσε. Σε κάποιες περιπτώσεις, αρκεί η συντηρητική προσέγγιση με ενδοφλέβια χορήγηση υγρών και αντιβίωσης, καθώς και πλάσματος ή αίματος, με παράλληλη υποστήριξη της αναπνευστικής λειτουργίας εφόσον χρειαστεί. Σε άλλες περιπτώσεις, η αντιμετώπιση του υποκείμενου αιτίου απαιτεί επείγουσα χειρουργική επέμβαση, όποτε επιλέγεται η καταλληλότερη κάθε φορά και λιγότερο επεμβατική μέθοδος, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει λαπαροσκοπικές τεχνικές, όπως διαγνωστική λαπαροσκόπηση με έκπλυση, λαπαροσκοπική χειρουργική πεπτικού έλκους, και λαπαροσκοπική εντερεκτομή ή κολεκτομή. Ωστόσο, μερικές φορές μπορεί να κριθεί απαραίτητη η λαπαροτομία. Σε κάθε περίπτωση, ο ιατρός θα συζητήσει μαζί σας την πλέον κατάλληλη για εσάς θεραπευτική επιλογή.