Καλοήθεις παθήσεις του μαστού

Ινοαδένωμα

Πρόκειται για καλοήθη ογκίδια που αποτελούν περίπου το 1 στους 7 όλων των ψηλαφητών μαζών του μαστού, αλλά ως και 3 στους 5 των μαζών που ανευρίσκονται σε γυναίκες 18 ως 25 ετών. Και αυτό γιατί, ως την ηλικία των 25, ο μαστός θεωρείται ακόμα αναπτυσσόμενος, και συνεπώς επιρρεπής στην εμφάνιση τέτοιων μορφωμάτων. Τα ινοαδενώματα έχουν συνήθως ομαλά όρια και είναι εξαιρετικά ευκίνητα (αναφέρονται ως ποντικός του μαστού), χωρίς άλλα συνοδά συμπτώματα.

Ο ιατρός θέτει τη διάγνωση παίρνοντας ένα λεπτομερές ιστορικό και κάνοντας μια προσεκτική κλινική εξέταση, ενώ η επιβεβαίωση της διάγνωσης γίνεται με υπερηχογράφημα. Όταν η διάμετρος του ογκιδίου ξεπερνάει τα 3 εκ., τότε απαιτείται βιοψία για να διευκρινιστεί ο καλοήθης χαρακτήρας της βλάβης.

Με την πάροδο του χρόνου, 1 στα 3 ινοαδενώματα θα συρρικνωθεί, 1 στα 10 θα μεγαλώσει, και τα υπόλοιπα θα παραμείνουν αμετάβλητα. Κατά την εγκυμοσύνη, τα ινοαδενώματα γενικά τείνουν να αυξάνουν σε μέγεθος. Συνήθως, τα μικρά μορφώματα με διάμετρο κάτω των 3 εκ. χρειάζονται μόνο παρακολούθηση, χωρίς βιοψία ή χειρουργείο. Αν το οζίδιο είναι μεγαλύτερο ή συνεχίζει να μεγαλώνει, και αν η ασθενής είναι άνω των 35 ή αν επιθυμεί αφαίρεση της βλάβης, τότε μπορεί να γίνει ογκεκτομή.

Κύστεις του μαστού

Πρόκειται για διογκώσεις γεμάτες υγρό που τείνουν να εμφανίζονται στο εσωτερικό του μαστού, συχνά κοντά στην εμμηνόπαυση. Αντιστοιχούν περίπου στο 1 στους 7 όλων των ψηλαφητών βλαβών του μαστού. Εμφανίζονται ως λείες μαλακές μάζες που καμιά φορά αναπτύσσονται ραγδαία και μπορεί να γίνουν επώδυνες. Συνήθως, εκτελείται μαστογραφία ή/και υπερηχογράφημα μαστού ώστε να διερευνηθεί άλλο πιθανό υποκείμενο νόσημα. Η παροχέτευση του υγρού της κύστης υπό υπερηχογραφική καθοδήγηση χρησιμεύει ταυτόχρονα ως θεραπεία της βλάβης και ως μέσο αποκλεισμού της κακοήθειας. Αν η κύστη επανέλθει πολύ σύντομα ή επανειλημμένα, ή αν διαπιστωθεί ύποπτη περιοχή, τότε μπορεί να γίνει ογκεκτομή.

Θήλωμα του μαστού

Πρόκειται για καλοήθη διόγκωση μεγέθους φακής που αναπτύσσεται μέσα στους γαλακτοφόρους πόρους του μαστού, συνήθως γύρω από τη θηλή. Είναι συχνότερη στις ηλικίες άνω των 40. Μπορεί να ψηλαφάται ως μικρή μάζα και να συνοδεύεται από έκκριση διαυγούς ή αιμορραγικού υγρού από τη θηλή. Γενικά, δεν έχει πιθανότητα κακοήθους εξαλλαγής, εκτός αν βρεθούν άτυπα κύτταρα σε πιθανή βιοψία. Η διάγνωσή του γίνεται με συνδυασμό κλινικής εξέτασης, ακτινογραφίας ή υπερηχογραφήματος, και ιστολογικής εξέτασης. Αν η τελευταία δείξει κυτταρική ατυπία, θα πρέπει να ακολουθήσει ογκεκτομή, ενώ αν η έκκριση από τη θηλή επιμένει, μπορεί να γίνει είτε εκτομή του πόρου που φέρει το θήλωμα (πορεκτομή) είτε εξαίρεση όλων των γαλακτοφόρων πόρων κάτω από τη θηλή (επέμβαση Hadfield).