Δυσκοιλιότητα

Σε γενικές γραμμές, η δυσκοιλιότητα αναφέρεται στη χαμηλή συχνότητα κενώσεων – λιγότερο από μία φορά κάθε τρεις μέρες – ή στη δυσκολία αφόδευσης λόγω αποβολής σκληρών κοπράνων. Όταν επιμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα καλείται χρόνια δυσκοιλιότητα. Μπορεί να συνοδεύεται από αίσθημα «φουσκώματος», αποβολή αερίων και κοιλιακό πόνο. Η χρόνια δυσκοιλιότητα ταξινομείται σε δύο κατηγορίες: λειτουργική δυσκοιλιότητα και δευτεροπαθή δυσκοιλιότητα.

Λειτουργική χρόνια δυσκοιλιότητα

Διαιρείται σε τρεις επιμέρους κατηγορίες:

Δυσκοιλιότητα φυσιολογικής διάβασης, που σημαίνει ότι τα κόπρανα κινούνται στο παχύ έντερο με «φυσιολογική» ταχύτητα αλλά υπάρχει δυσκολία κατά την κένωση λόγω άλλης αιτίας, π.χ. σκληρά κόπρανα. Αυτό το είδος δυσκοιλιότητας εντάσσεται στο φάσμα των διαταραχών που σχετίζονται με το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου και μπορεί να οφείλεται, μεταξύ άλλων, σε ορισμένους τύπους βακτηρίων του παχέος εντέρου. Η αντιμετώπιση των συμπτωμάτων κατά κανόνα αφορά την αίσθηση «φουσκώματος» που ταλαιπωρεί περισσότερο τους ασθενείς και μπορεί να χρειαστεί ειδική τροποποίηση της διατροφής.

Δυσκοιλιότητα βραδείας διάβασης, που σημαίνει ότι τα κόπρανα κινούνται στο παχύ έντερο πολύ αργά, λόγω διαταραχής στη νεύρωση του παχέος εντέρου, η οποία οδηγεί σε επιβράδυνση της λειτουργίας των μυών του εντερικού τοιχώματος. Κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται με αυτό το πρόβλημα ενώ άλλοι το εμφανίζουν αργότερα. Κατά κανόνα, η θεραπεία είναι διαιτητική σε συνδυασμό με φαρμακευτική αγωγή και τεχνικές καθαρισμού του εντέρου. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, όταν τα παραπάνω συντηρητικά μέτρα έχουν αποτύχει, μπορεί να χρειαστεί χειρουργική αφαίρεση του προβληματικού τμήματος του εντέρου με κολεκτομή ή και δημιουργία κολοστομίας.

Δυσκοιλιότητα αποφρακτικού τύπου προκύπτει όταν το στρώμα των μυών που βοηθούν την κίνηση του παχέος εντέρου (μύες του πυελικού εδάφους) ή του πρωκτού (σφιγκτήρας) αποσυντονίζεται. Το αποτέλεσμα είναι δυσκολία στην αποβολή των κοπράνων ανεξάρτητα από το αν η σύστασή τους είναι μαλακή ή σκληρή. Άλλη διαταραχή που μπορεί να εμποδίζει την κένωση είναι η πρόπτωση του ορθού.

Δευτεροπαθής χρόνια δυσκοιλιότητα

Πρόκειται για δυσκοιλιότητα που οφείλεται σε φάρμακα ή υποκείμενη νόσο. Τα πιθανά φαρμακευτικά αίτια περιλαμβάνουν ισχυρά παυσίπονα (οπιοειδή), αντιυπερτασικά, αντιεπιληπτικά, αντικαταθλιπτικά και γενικά, φάρμακα ψυχιατρικών παθήσεων, όπως επίσης σκευάσματα σιδήρου και ασβεστίου. Υποκείμενες παθήσεις υπεύθυνες για την εμφάνιση δυσκοιλιότητας μπορεί να είναι ο υποθυρεοειδισμός, η υπερασβεστιαιμία, ο διαβήτης και η νόσος του Parkinson. Δυσκοιλιότητα μπορεί ακόμα να προκαλούν διαταραχές του κατώτερου τμήματος του παχέος εντέρου όπως η ραγάδα πρωκτού, όπου οι ασθενείς αποφεύγουν την επίσκεψη στην τουαλέτα λόγω του πόνου που τη συνοδεύει, και ο πρωκτισμός, μια πάθηση στην οποία μέρος των μυών του πυελικού εδάφους αδυνατεί να χαλαρώσει ώστε να επιτρέψει την εκτέλεση της κένωσης. Και οι δύο αυτές διαταραχές μπορούν να αντιμετωπιστούν με ενέσεις Botox.

Διάγνωση

Ανάλογα με το ιστορικό σας και τα ευρήματα από την κλινική εξέταση, μπορεί να χρειαστούν επιπρόσθετες εξετάσεις, ώστε να επιβεβαιωθεί η διάγνωση και να αποκλειστούν άλλες σοβαρότερες παθήσεις, όπως η στένωση του εντερικού αυλού λόγω καρκίνου ή η εκκολπωμάτωση. Ο εργαστηριακός έλεγχος μπορεί να περιλαμβάνει κολονοσκόπηση, αξονική τομογραφία, δοκιμασίες μέτρησης του χρόνου διάβασης του παχέος εντέρου, αφοδευσιογράφημα, έλεγχο της ορθοπρωκτικής λειτουργίας και, ενίοτε, βιοψία του κατώτερου τμήματος του παχέος εντέρου (ορθού) για να αποκλείσουμε τη νόσο του Hirchbrung.

Θεραπευτικές επιλογές

Η κατεύθυνση της θεραπείας καθορίζεται από τα υποκείμενα αίτια των συμπτωμάτων όπως αυτά έχουν αναφερθεί παραπάνω. Κατά την επίσκεψή σας στο ιατρείο, ο χειρουργός θα συζητήσει μαζί σας το σκεπτικό πίσω από οποιαδήποτε εξέταση και προτεινόμενη θεραπεία.