Διαφραγματοκήλη

Η διαφραγματοκήλη είναι μια πολύ συνηθισμένη πάθηση που προσβάλλει 3 στους 5 ανθρώπους άνω των 50 ετών. Δημιουργείται όταν ένα τμήμα του στομάχου μετατοπίζεται προς τα πάνω και προβάλλει προς τη θωρακική κοιλότητα μέσα από το άνοιγμα (τρήμα) του διαφράγματος από όπου περνάει ο οισοφάγος για να καταλήξει στο στομάχι. Ως συνέπεια αυτού, το όξινο γαστρικό περιεχόμενο παλινδρομεί προς το κατώτερο τμήμα του οισοφάγου, προκαλώντας συμπτώματα. Παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη διαφραγματοκήλης αποτελούν η μεγάλη ηλικία και η παχυσαρκία, αλλά και πιθανοί τραυματισμοί, η συνεχής επίπονη άσκηση, ο έντονος βήχας ή έμετος, καθώς και προηγηθείσα χειρουργική επέμβαση στην περιοχή.

Συμπτώματα

Ένας στους δέκα ασθενείς με διαφραγματοκήλη θα εκδηλώσει συμπτώματα. Η διαρκής έκθεση του οισοφάγου στο γαστρικό οξύ μπορεί να προκαλέσει την εμφάνιση κλινικής εικόνας γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης, με «καούρα» (αίσθημα καύσου στην περιοχή μεταξύ των πλευρών στον θώρακα ή ακριβώς κάτω από τον λαιμό), μια πικρή γεύση στο πίσω μέρος του στόματος (αναγωγές) και/ή δυσκολία στην κατάποση, πόνο στο στήθος ή δύσπνοια. Η μακροχρόνια επίδραση των οξέων στον βλεννογόνο του οισοφάγου μπορεί να οδηγήσει σε στένωση του οισοφάγου ή στη σταδιακή ανάπτυξη μιας κατάστασης που ονομάζεται οισοφάγος Barret (προκαρκινική βλάβη). Σε σπάνιες περιπτώσεις, το τμήμα του στομάχου που προεξέχει διαμέσου του διαφράγματος προς τον θώρακα μπορεί να στραγγαλιστεί (περισφιχθεί), οπότε απαιτείται επείγουσα χειρουργική αντιμετώπιση.

Διάγνωση

Στο ιατρείο θα γίνει λήψη ενός λεπτομερούς ατομικού ιστορικού και μια πλήρης κλινική εξέταση. Προκειμένου να επιβεβαιωθεί η διάγνωση και να αποκλειστούν άλλες πιθανές παθήσεις, μπορεί να χρειαστούν ειδικές εργαστηριακές εξετάσεις, όπως ακτινολογικός έλεγχος με τη βοήθεια πόσιμου σκιαγραφικού (βαριούχο γεύμα), οισοφαγογαστροσκόπηση, και/ή μανομετρία με παρακολούθηση του pH του οισοφάγου.

Θεραπευτικές επιλογές

Στη πλειονότητα των περιπτώσεων, οι ασθενείς θα χρειαστούν μόνο αλλαγές στον τρόπο ζωής τους παρόμοιες με αυτή που προτείνονται για τη γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση. Αν τα συμπτώματα επιμείνουν, μπορεί να επιλεγεί φαρμακευτική αγωγή που εξουδετερώνει, μειώνει ή αναστέλλει το γαστρικό οξύ. Η χειρουργική θεραπεία, με τη μορφή της λαπαροσκοπική θολοπλαστικής, συνήθως επιφυλάσσεται για εκείνους τους ασθενείς στους οποίους η συμπτωματολογία παραμένει ακόμα και μετά τη χορήγηση φαρμάκων, καθώς και για όσους εμφανίζουν είτε στένωση ή σημαντικού βαθμού φλεγμονή του οισοφάγου είτε διαφραγματοκήλη τόσο μεγάλη ώστε να προκαλεί πόνο ή δύσπνοια. Σε κάθε περίπτωση, ο ιατρός θα συζητήσει μαζί σας την πλέον κατάλληλη θεραπευτική επιλογή.